Met de mogelijke uitzondering van de gastronomische restaurants van Cape Town of de beroemde curry-huizen in Durban, denken maar weinig mensen aan Zuid-Afrika als een culinaire bestemming. In werkelijkheid is het Zuid-Afrikaanse palet echter zowel opwindend als divers, beïnvloed door de behoeften van het leven in de bush en door het culinaire erfgoed van de vele verschillende culturen.
Invloeden en ingrediënten
Zuid-Afrika is een land met 11 officiële talen en talloze verschillende volkeren en tradities.
Bovendien heeft zijn koloniale geschiedenis in de loop van de eeuwen een instroom van andere culturen gezien - van Groot-Brittannië en Nederland tot Duitsland, Portugal, India en Indonesië. Elk van deze culturen heeft zijn stempel gedrukt op de Zuid-Afrikaanse keuken, waardoor een rijk tapijt van technieken en smaken is ontstaan.
Zuid-Afrika is gezegend met een genereus klimaat, vruchtbare grond en weelderige zeeën, die allemaal de fantastische ingrediënten bieden die nodig zijn om de unieke keuken te realiseren. Wees voorbereid op royale hoeveelheden en grote hoeveelheden vlees van hoge kwaliteit - hoewel zeevruchten in sommige gebieden een specialiteit is en veel Zuid-Afrikaanse restaurants verrassend goed zijn voor vegetariërs.
Veel Zuid-Afrikaanse nietjes zullen de eerste keer niet bekend zijn, en vaak kan het moeilijk zijn om menu's te bespreken die zijn geschreven in lokaal jargon . In dit artikel hebben we een AZ-lijst samengesteld om u te helpen begrijpen wat u bestelt.
Het is absoluut niet definitief, maar bevat enkele van de belangrijkste termen die u moet weten voordat u aan een culinaire reis door Zuid-Afrika begint.
Een AZ-gids
Amasi: gefermenteerde melk die smaakt als zure kwark vermengd met yoghurt. Hoewel het zeker een verworven smaak is, wordt aangenomen dat amasi een krachtig probioticum is en wordt genoten door plattelandsbewoners in heel zuidelijk Afrika.
Biltong: de niet-ingewijden stellen biltong vaak gelijk aan beef jerky - hoewel de meeste Zuid-Afrikanen de vergelijking aanstootgevend vinden. In wezen is het gedroogd vlees, op smaak gebracht met kruiden en meestal gemaakt van rundvlees of wild. Het wordt als snack verkocht bij benzinestations en op markten, en verwerkt in gerechten in gastronomische restaurants.
Bobotie: vaak beschouwd als het nationale gerecht van Zuid-Afrika, bestaat bobotie uit gehakt (meestal lamsvlees of rundvlees) vermengd met kruiden en gedroogd fruit en bedekt met een hartige eivader. De oorsprong ervan is omstreden, maar het traditionele recept werd waarschijnlijk door de Cape Malay mensen naar Zuid-Afrika gebracht.
Boerewors: in het Afrikaans vertaalt 'boerewors' zich letterlijk als 'boerenworst'. Het is gemaakt met een hoog vleesgehalte (minstens 90%), en bevat altijd rundvlees, hoewel varkensvlees en schapenvlees soms ook worden gebruikt. Het vlees is rijkelijk gekruid, meestal met koriander, nootmuskaat, zwarte peper of piment.
Braaivleis: Uitgesproken breye-flase, deze term betekent 'geroosterd vlees' en verwijst naar alle vlees dat op de braai gekookt is, of barbecue. Braaiing is een essentieel onderdeel van de Zuid-Afrikaanse cultuur en wordt typisch beschouwd als een kunstvorm door Zuid-Afrikaanse mannen.
Bunny Chow: een Durban-specialiteit geserveerd in een curry restaurant met een waarde van zijn zout, een bunny chow is een half of kwart brood uitgehold en gevuld met curry.
Schaap is de klassieke smaak voor deze maaltijd; maar rundvlees, kip en zelfs bonenkonijnen zijn ook op grote schaal verkrijgbaar.
Chakalaka: met zijn oorsprong in de townships van Zuid-Afrika, is chakalaka een pittige saus, traditioneel gemaakt van uien, tomaten en soms bonen of paprika's. Het wordt vaak geserveerd naast Afrikaanse nietjes, waaronder pap, umngqusho en umfino (zie hieronder voor definities).
Droëwors: Dit is de gedroogde versie van boerewors (en inderdaad, de naam zelf betekent 'droge worst'). Het is op vrijwel dezelfde manier bereid, hoewel rundvlees en wild uitsluitend worden gebruikt als varkensvlees na het drogen ranzig wordt. Net als biltong heeft droëwors zijn oorsprong in de tijd van de Nederlandse Voortrekkers.
Frikkadels: Een ander traditioneel Afrikaans gerecht, Frikkadels zijn in wezen gehaktballen gemaakt met ui, brood, eieren en azijn. Kruiden en specerijen worden ook toegevoegd voordat de frikkadels worden gebakken of gefrituurd.
Koeksisters: voor mensen met een zoetekauw zijn deze gefrituurde gebakjes zondig heerlijk. Ze proeven soortgelijke (hoewel zoeter en dichter) aan donuts en bestaan uit deeg dat is doordrenkt met siroop voordat ze worden gevlecht en gefrituurd.
Malva Pudding: een zoete, gekarameliseerde spons gemaakt met abrikozenjam, Malva pudding is een stevige Zuid-Afrikaanse favoriet. Het wordt warm geserveerd met een zoete room en vanillesaus, vaak met banketbakkersroom of ijs aan de zijkant.
Mashonzha: In het Engels is deze dubieuze delicatesse beter bekend als mopane wormen . Deze rupsachtige insecten zijn de rups van een soort keizermot en worden in heel Zuid-Afrika gebraden, gegrild of gestoofd geserveerd. Ze zijn een belangrijke bron van eiwitten voor Afrikaanse plattelanders.
Maaltijd: Dit is de Zuid-Afrikaanse term voor maïskolven of suikermaïs. Mealie-maaltijd is een grof meel van gemalen maïs en wordt gebruikt in de traditionele Zuid-Afrikaanse keuken om brood, pap en pap te maken, een belangrijk ingrediënt voor de arbeidersklasse in het land.
Melktert: Dit Afrikaanse dessert wordt door de Engelssprekende inwoners van het land vaak melktaart genoemd en bestaat uit een zoete korst gevuld met een vulling gemaakt van melk, eieren, meel en suiker. Melktaart wordt traditioneel bestrooid met kaneelsuiker.
Struisvogel: de West-Kaap is het wereldcentrum voor de struisvogelteelt en struisvogelvlees verschijnt regelmatig op het menu van gastronomische of toeristisch georiënteerde restaurants. Andere wildgerechten in Zuid-Afrika zijn impala, kudu, eland en zelfs krokodil.
Pap: gemaakt van meeltijd, pap is het belangrijkste hoofdvoedsel van Zuid-Afrika. Het wordt geserveerd naast groenten, stoofschotels en vlees, en is er in verschillende vormen. De meest voorkomende variëteit is stywe pap, die lijkt op stodgy aardappelpuree en wordt gebruikt om stoofpot met de vingers op te dweilen.
Potjiekos: een traditionele eenpansmaaltijd gekookt in een potjie of gietijzeren pot met drie poten. Hoewel het lijkt op een stoofpot, is het gemaakt met heel weinig vloeistof - in plaats daarvan zijn de belangrijkste ingrediënten vlees, groenten en zetmeel (meestal aardappelen). Het staat bekend als een potjiekos in het noorden, en bredie in de Kaap.
Smiley: Niet voor angsthazen, een smiley is de omgangstaalnaam die wordt gegeven aan een gekookt schaap (of soms geitenkop). In de townships van Zuid-Afrika komen smileys voor, inclusief de hersenen en oogbollen, en krijgen ze hun naam te danken aan het feit dat de lippen van het schaap zich tijdens het koken terugtrekken en het een macabere glimlach geven.
Sosaties: Vlees (en soms groenten) gemarineerd in saus in Kaapse-Maleise stijl voordat ze aan een spies worden gegrild, meestal op hete kolen.
Umfino: Van oudsher gemaakt van wilde bladeren, is umfino een mengsel van maïsmeel en spinazie, soms vermengd met kool of aardappel. Het is voedzaam, heerlijk en een uitstekende kant voor elke traditionele Afrikaanse maaltijd. Umfino wordt het best warm geserveerd, met een knop gesmolten boter.
Umngqusho: ook bekend als samp en bonen en uitgesproken gnoush , umngqusho is een Xhosa-nietje. Het bestaat uit suikerbonen en samp (maïskorrels), gestoofd in kokend water tot ze zacht zijn en vervolgens gekookt met boter, kruiden en andere groenten. Naar verluidt was het een van de favoriete maaltijden van Nelson Mandela .
Vetkoek: Letterlijk vertaald als 'fat cake', worden deze diepe vriendenbroodjes niet aanbevolen voor mensen met een dieet. Ze zijn echter heerlijk en kunnen zowel zoet als hartig zijn. Traditionele vullingen zijn gehakt, siroop en confituur.
Walkie Talkies: kippenvoeten (walkies) en hoofden (talkies), ofwel gemarineerd en braaied of gefrituurd; of samen geserveerd in een rijke stoofpot met pap. Dit is een veel voorkomende basis die wordt geserveerd door straatverkopers in de townships en wordt gewaardeerd om zijn knapperige textuur.
Dit artikel is op 6 januari 2017 gedeeltelijk bijgewerkt en opnieuw geschreven door Jessica Macdonald.