Waarom het Ierse lied "Mo Ghile Mear" niet over liefde, maar politiek gaat.
Mo Ghile Mear is een angstaanjagende, maar nog steeds opzwepende melodie, vergezeld van een Ierse tekst die de meeste mensen niet begrijpen. Maar een goede vertolking van Mo Ghile Mear vermindert stoere mannen tot tranen, vooral als ze de boodschap van het lied kennen en van een romantische Jacobitische overtuiging zijn. En dan is Mo Ghile Mear een lied dat muzikaal Ierland en Schotland verbindt, de Engelse muzikant Sting, de baanbrekende Ierse folkgroep Chieftains en een ongelukkige border collie.
En terwijl Mo Ghile Mear bij een eerste voorbijgaande blik lijkt te gaan om een verloren liefde, en niets meer - het is een gecodeerde politieke boodschap. Die ooit verwant was aan hoogverraad.
Populair sinds de 18e eeuw, is het lied opnieuw in de late 20ste eeuw internationaal in de belangstelling gekomen, voornamelijk door een aantal uitstekende opnames.
Mo Ghile Mear - the Lyrics
Seal da rabhas im 'mhaighdean shéimh,
'S anois im' bhaintreach chaite thréith,
Mo chéile ag treshadh na dtonn go tréan
De bharr na gcnoc is i n-imigcéin.
Koor
'Sé mo laoch, mo Ghile Mear,
'Sé mo Chaesar, Ghile Mear,
Suan ná séan ní bhfuaireas féin
Ó chuaigh i gcéin mo Ghile Mear.
Bíse buan ar buaidhirt gach ló,
Ag caoi go cruaidh 's ag tuar na ndeór
Mar scaoileadh uaim an buachaill beó
'S ná ríomhtar tuairisc uaidh, mo bhrón.
Koor
Ní labhrann cuach go suairc ar nóin
Is níg guth gadhair i gcoillte cnó,
Ná maidin shamhraidh i gcleanntaibh ceoigh
Ó d'imthigh uaim an buachaill beó.
Koor
Marcach uasal uaibhreach óg,
Gas gan gruaim is suairce snódh,
Glac is luaimneach, luath i ngleo
Ag tcader een tslua 's ag tuargain treon.
Koor
Seinntear trap op chlairsigh cheoil
's líontair táinte cárt ar bord
Le hinntinn ard gan chaim, gan cheó
Chun saoghal is sláinte d 'fhagháil dom leómhan.
Koor
Ghile is een zeehond faoi chumha,
's Eire go léir faoi chlócaibh dubha;
Suan ná séan ní bhfuaireas féin
Ó luaidh i gcéin mo Ghile Mear.
Koor
Mo Ghile Mear - een vertaling in een overzicht
Waar gaat het allemaal over? Voor iemand die geen Iers spreekt, kan Mo Ghile Mear net zo goed 'Mijn Ghillie en Merrie' betekenen, of een recept zijn voor een Guinness-taart . Maar verre van ... als een ruwe vertaling van de eerste twee verzen, met het refrein ingeklemd tussen hen, shows. Het liedje zou dan getiteld zijn "My Dashing Darling" of iets dergelijks:
Gedurende een korte tijd was ik een zachtaardig meisje,
Nu ben ik een uitgeputte, versleten weduwe,
Mijn liefste heeft de woeste golven overgestoken,
Weg gegaan.
Koor
Hij is mijn held, mijn onstuimige lieveling,
Hij is mijn Caesar, onstuimige schat.
Ik ken geen rust, maar alleen verdriet,
Omdat hij ver weg ging, mijn lieveling.
Elke dag ben ik constant verdrietig,
Ik ween bitter en verlies veel tranen,
Omdat onze levendige jongeman ons heeft verlaten,
En helaas, we horen geen nieuws van hem.
Enzovoort, enzovoort, hij is weg, ze weent, gewoon een andere country & Irish chart-topper in de maak? Verre van het ...
Mo Ghile Mear - a Love Song?
Nee, zelfs zo klinkt het alsof ... omdat de kenners de zanger onmiddellijk associëren met de godin Éiru, de personificatie van Ierland zelf, en met heel Ierland bij uitbreiding (dus een mannelijke zanger zou geen speculaties wekken met betrekking tot zijn seksualiteit (die tot een paar jaar geleden rampzalig kon zijn in Ierland) .
Maar wie was de lieveling waar de godin om kermde?
Niemand minder dan Charles Edward Stuart, beter bekend als "Bonnie Prince Charlie", die de Jacobitische opstand van 1745 leidde en vervolgens de zee overging naar Skye, doorreis naar Frankrijk, om zijn dagen te leven als een pretendent op de Engelse en Schotse troon eindelijk zijn laatste rustplaats vinden in de crypte van de Sint-Pietersbasiliek in Rome - een passend eerbetoon aan de kampioen van de rooms-katholieke hoop.
Mo Ghile Mear - de geschiedenis van het lied
Mo Ghile Mear is in het Iers geschreven door de dichter Seán Clárach Mac Domhnaill (1691 tot 1754). Het is dus geen eigen volkslied, met een geïdentificeerde auteur. Een groot aantal gedichten van Mac Domhnaill weerspiegelt het verlangen naar de komst van een rechtvaardige, en katholieke, heerser - in feite een 'beter Ierland' toverend dat de historische realiteit van de glorieuze revolutie en de slag om de Boyne zou omkeren .
De Stuart-pretenders waren de real-life (hoewel vaak niet erg realistisch) focus van dit verlangen.
Mo Ghile Mear werd het beroemdste gedicht van Mac Domhnaill. De klaagzang werd geschreven na de Slag om Culloden (1746), de laatste nederlaag van Bonnie Prince Charlie, en de effectieve eind Jacobitische zaak als een levensvatbaar alternatief voor de Hanoveriaanse koningen. De mind duizelt bij het nadenken (voorzichtig, we gaan nu het gebied van Outlander in , met de mogelijkheid om vrouwen in de maling te nemen), Claire Randall en Jamie Fraser hebben Ierland misschien beroofd van een van zijn mooiste liedjes, als ze erin geslaagd waren de '45 te stoppen. . maar ik dwaal af.
Mac Domhnaill componeerde zijn Mo Ghile Mear bijna volgens de conventie van de zogenaamde Aisling-poëzie - waarin Ierland de dromen van de dichter achtervolgt, in de vorm van een vrouw, voornamelijk om de staat van het eiland te betreuren, maar ook betere tijden voorspelt . Mo Ghile Mear wijkt op één punt af van deze Aisling-vorm: de klaagzang is niet gerelateerd aan de dichter, maar Ériu wordt verondersteld zelf de dichter te zijn.
Mo Ghile Mear - Aanbevolen opnames
Er zijn twee opnames die ik zou aanraden - een daarvan is de inspanning van Ierse en Schotse artiesten die de zesde aflevering van de BBC "Highland Sessions" (nog steeds beschikbaar op DVD) hebben afgesloten, waaronder Mary Black, Iarla O'Lionard, Mary Ann Kennedy , Karen Matheson, Karan Casey en Allan MacDonald. Dan is er de versie opgenomen door Sting samen met de Chieftains op "The Long Black Veil".
Maar voor pure (schuif) pret kun je de advertentie die Specsavers een tijdje op tv had verslaan niet verslaan, met Mo Ghile Mear gezongen door Una Palliser ... zie het op YouTube.