Waarom breken Grieken platen?
Grieken die borden slaan om musici te begeleiden, is een mentaal beeld van Griekenland dat praktisch net zo gewoon is als het zien van het Parthenon . Maar als het in Griekenland net zo gewoon zou zijn als buitenlanders geloven, zou er geen schotel in het hele land intact zijn. Hoe is deze lawaaierige gewoonte begonnen?
Ancient Origins
In zijn vroegste vorm kan plaatjespringen een overleving zijn van de oude gewoonte om de keramische vaten die gebruikt worden voor feesten ter herdenking van de doden ritueel te "doden".
Het vrijwillig breken van platen, wat een vorm van gecontroleerd verlies is, kan ook deelnemers hebben geholpen om de dood van hun dierbaren te verwerken, een verlies dat ze niet konden beheersen.
Soortgelijke aanbiedingen kunnen ook op andere momenten zijn gepresenteerd om de doden op te nemen in festivalprocessen, met als resultaat dat dit gebruik voor de doden begon te worden verbonden met allerlei soorten feesten.
Hier zijn enkele andere potentiële oude wortels voor deze traditie:
Gebruik ze eenmalig en gooi ze dan weg
Men moet ook wantrouwend staan tegenover de oude zwervende pottenbakkers die vroeger van dorp naar dorp reisden en hun waren maakten waar de klei goed was en er genoeg hout was om in een oven te stoken. Kunnen de eerste mensen die de lokale bevolking kennis laten maken met deze opwindende gewoonte, de pottenbakkers zelf zijn geweest? Zou dit gebruik van het breken van platen op feestjes eenvoudig zijn oorsprong vinden in een slimme oude marketingtruc?
Laten we dat huis overslaan
Brekende platen kunnen ook een symbool van woede zijn en het geluid van versplinterend servies is een klassiek onderdeel van huiselijke onlusten. Aangezien plaatbreken vaak voorkomt bij gelukkige gelegenheden, kan het zijn begonnen als een manier om kwaadwillende geesten voor de gek te houden door te denken dat het een gewelddadige gebeurtenis was in plaats van een feest.
Wereldwijd wordt verondersteld dat geluid het kwaad verdrijft, en het geluid van de platen die tegen de stenen of marmeren vloeren van Griekse huizen slaan zou luid genoeg zijn om bijna alles af te schrikken.
Stap levendig, kinderen
Er is een zin gebruikt door kinderen over trottoirs: "Stap op een kiertje of je zult de gerechten van de duivel breken." (Tegenwoordig is het minder vaak voorgekomen dan de dreiging "de rug van je moeder te breken"). Op het vroege Kreta werden ritueel offeranden en schepen in scheuren en spleten gesmeten die zich in de buurt van de hoogste heiligdommen bevonden. Deze 'scheuren' zouden zeker 'gerechten' in zich hebben gehad, en latere volgelingen van het christendom hebben de oude gewoonte misschien gedemoniseerd.
Omdat het gezang van de kinderen eigenlijk een waarschuwing is om te voorkomen dat je op scheuren stapt, kan het verwijzen naar oude associaties met deze gerechten. Dus het breken van platen tijdens een uitvoering kan een manier zijn om de dansers en muzikanten te beschermen door vermeende kwaadaardige invloeden in de arme platen te vernietigen.
Je breekt mijn hart, ik zal je bord breken
Een Griekse zanger breekt af en toe platen tegen zijn hoofd terwijl hij een lied zingt van de pijn van de liefde. Hij verbetert het ritme van het stuk met de inslag van de platen en probeert, in karakter voor het lied, de pijn van romantische liefde te verzachten door ze te bestrijden met fysieke pijn.
Meestal wordt het breken van platen ter ere van een muzikant of danser beschouwd als een onderdeel van Kefi , de onbedwingbare uitdrukking van emotie en vreugde.
Een plaat kan ook worden verbroken wanneer twee geliefden uit elkaar gaan, zodat ze elkaar zouden kunnen herkennen door de twee helften aan elkaar te passen, zelfs als er vele jaren verstreken waren voordat ze elkaar weer ontmoetten. Kleine, gesplitste versies van de mysterieuze Phaistos-schijf worden op deze manier gebruikt door moderne Griekse juweliers, waarbij de helft van de paren de helft bewaart en draagt.
The Modern Take
Het breken van platen is ook een handeling die overvloedigheid impliceert, zoals in "we hebben zoveel platen dat we ze kunnen breken". Het lijkt op het aansteken van een vuur met een stuk papiergeld.
Maar breken van platen wordt nu beschouwd als een gevaarlijke praktijk vanwege vliegende scherven, en misschien ook vanwege bedwelmde toeristen die een slecht doel hebben en de dansers of muzikanten kunnen raken.
Het is officieel ontmoedigd en Griekenland vereist eigenlijk een vergunning voor bedrijven die het willen toestaan. (Naar verluidt, plaat breken vervangt een andere, eerdere manier om goedkeuring te tonen: het gooien van messen in de houten vloeren aan de voeten van de danser.)
Als je tijdens dansen of andere uitvoeringen borden aangeboden krijgt, houd er dan rekening mee dat deze borden meestal niet gratis zijn en dat ze aan het einde van de avond worden geteld, meestal minstens een euro of twee. Het zijn dure noisemakers. Probeer te applaudisseren of "Opa!" in plaats daarvan. En als je sandalen draagt, ga voorzichtig door de scherven. Je ogen sluiten op het moment dat je de plaat inslaat, is ook een uitstekend idee.
Moderne Grieken houden de gewoonte in sommige minachting. Niemand breekt platen meer als een teken van kef i. Mensen gooien in plaats daarvan bloemen. In alle bouzoukia (nachtclubs) of andere moderne gelegenheden, gaan meisjes met manden of borden met bloemen rond de tafels en verkopen ze aan de klanten, die ze tijdens het programma naar de zangers gooien.
De clubeigenaren vinden deze minder rommelige, meer geurige gewoonte naar hun zin, net als de artiesten - een andere commerciële 'machine' voor de nachtclubs om geld te verdienen. Het is bekend dat alle zangers (vooral de beroemde) een percentage van het bloemenverbruik krijgen.
Nieuwe twists op een oude traditie
In de afgelopen tijd werd het slaan van borden gebruikt om de aandacht te vestigen op Griekse restaurants buiten Griekenland, met "bord smashers" gestationeerd aan de deuren om periodiek een ander bord neer te gooien en de aandacht van voorbijgangers te trekken.
Sommige Griekse restaurants voldoen zelfs aan de wens van klanten om borden te breken door een speciaal 'smashing area' aan te wijzen. Veel landen, waaronder Groot-Brittannië en Griekenland, regelen het geritualiseerde breken van borden, hoewel onhandig bedienend personeel blijkbaar nog steeds vrijgesteld is.
Onlangs is het breken van platen ook als protest gebruikt. Activisten die de hongerstakers van "Thessaloniki 7" wilden bemachtigen, kregen een gecoördineerde internationale dag vol borden afgeleverd, waarbij de fragmenten naar lokale Griekse ambassades werden gestuurd met de boodschap dat ze publiekelijk in protest waren neergeslagen. Werkte het? Moeilijk te zeggen, maar de hongerstakers werden de week daarop bevrijd, mogelijk een geval van honger die eindigde met een lege plaat in plaats van een volledige.